Rzeczywiście gaz węglowy połączył się z wapnem na związek, który zowiemy węglanem wapnia, gdyż zawiera i gaz węglowy, i wapno. Ponieważ zaś ów węglan wapnia nie rozpuszcza się w wodzie, więc unosi się w niej, a potem opada na dno w postaci białego proszku. Gaz zatem węglowy wytwarza biały osad w wodzie wapiennej i tern różni się od wszystkich innych gazów, podobnych do niego z pozoru a tych nie brak.

Nie jest, że to dziwne, że ten biały jak mleko osad, któryśmy nazwali węglanem wapnia, zawiera w sobie czarny, smolący węgiel? W każdym razie, nie mniej dziwnym jest to, że w białej kredzie musi znajdować się również węgiel, skoro, oblana kwasem, kreda wydziela gaz węglowy, tym bowiem sposobem nazbieraliśmy przed chwilą sporą ilość tego gazu.

Teraz, gdy znamy już własności gazu węglowego i wiemy, jak go rozpoznać, możemy łatwo przekonać się, czy istotnie węgiel, paląc się, wydziela ze siebie gaz węglowy. Umocujmy kawałeczek węgla na drucie, zapalmy go i spuśćmy do słoja,  słój zaś nakryjmy spodkiem. Po chwili węgiel wypali wszystek tlen, znajdujący się w słoju i zgaśnie. Usuńmy wówczas szybko spodek, na lejmy w szklankę wody wapiennej, nakryjmy na powrót spodkiem i kłóćmy.