Jest jeszcze jedna odmiana sztuczna węgła, znana w dużych miastach i hutach żelaznych, mianowicie koks. jest to węgiel stalowo szarej barwy, bardzo lekki i dziurkowaty. Otrzymuje się z węgla kamiennego za pomocą suchej dystylacji tego węgla.

Do bań (retort) żelaznych, bardzo mocnych, nakładamy pełno węgla kamiennego i ogrzewamy je silnie w piecu; wtedy węgieł zmieni się w tym gorącu tak, jak zmieniło się drzewo i kości przy suchej dystylacji.

Ogrzewany w zamkniętej retorcie, zaopatrzonej rurą, węgiel kamienny wydaje ze siebie wiele dymu, gazów i pary wodnej, które uchodzą rurą, czyli dystylują się. Rura ta prowadzi do zbiornika chłodnego; tutaj woda i materie, które w retorcie z powodu silnego gorąca aby zamienione na pary, taplają się od zimna,  zupełnie tak samo, jak para wodna, buchająca z garnka, skrapla się na chłodnej pokrywie. Gazy zaś przechodzą dalej przez rurę do wielkiej bani, zwanej gazometrem, gdzie się gromadzą.

Zobaczmy, co pozostało z węgla kamiennego w retortach i cośmy zebrali w zbiorniku i gazometrze.