Jeśli jednak nie dozwolimy powietrzu przypływać w ilości dostatecznej do ciała zapalonego, zawierającego w sobie węgiel, wtedy część tylko węgla będzie mogła spalić się na gaz węglowy, a reszta węgla, nie znajdując już dla siebie tlenu, wydzieli się jako czarna, miałka, lekka masa kopciu, czyli sadzy.

W taki właśnie sposób powstają sadze w naszych kominach. Jeśli palimy w piecu węglem kamiennym, torfem łub drzewem, to zwykle jest tam za mało powietrza, aby wszystek węgiel mógł się wypalić i dlatego część węgla osadza się na ścianach wewnątrz komina, jako .sadze węglowe. Sadze zatem są węglem bardzo miałkim, miękkim i puszystym, jak aksamit.

Przypuśćmy spodkiem płomień jasno palącej się świecy: na spodku osadzi się wnet czarna plama kopciu, czyli sadzy. Dlaczego? Świeca paliła się dobrze, dopóki ze wszystkich stron była otoczona powietrzem; jeśli przydusimy płomień, to tym samym zmniejszamy dostęp powietrza.